Długość dźwięku samotności

Nie chcę, żeby był to kolejny tekst o tym, że pies stresuje się byciem samemu i że trzeba nad tym jakoś pracować. Chcę opisać JAK – na podstawie konkretnych przypadków. Przy okazji jeszcze raz przypomnę, że pies stresuje się tym czego nie zna lub z czym ma złe doświadczenia. Sprawdźcie, jak działać z problemem lęku psa przed samotnością.

Wszystko zależy od psa

Zacznijmy od tego, że co pies, to inna historia. Jeden będzie z nami w chacie od szczeniaka i szybko ogarnie, o co w tym byciu solo chodzi, a drugi, na przykład taki po przejściach, będzie potrzebował na to więcej czasu. Jeden będzie czuł się dobrze w klatce, drugi znacznie lepiej odnajdzie się pozostawiony na kanapie. Jeden burek rozniesie nam chatę, bo jego potrzeby nie są odpowiednio zaspokojone, a drugi z tęsknoty, z której odczuwaniem sobie nie radzi, uczyni nam z kanapy emocjonalny worek trenigowy. Nie do końca mamy wpływ na wszystkie te sytuacje, ale na pewno możemy nad nimi pracować. 

Metoda prób i błędów

Przypadek 1: szczeniak

To normalne, że na początku maluch będzie miał duży opór przed zostawaniem samemu. Jednak szczeniaki adaptują się do sytuacji bardzo szybko i najczęściej kilka dni wystarczy, żeby zrozumiały proces. Co robić? 

• Oddychaj! To po pierwsze.
• Wyznacz zamkniętą przestrzeń dla szczyla (płotki, klatka, bramka w korytarzu, gdzie będzie spał i odpoczywał).
• Psie dziecko śpi średnio 20 godzin na dobę – dobrze jest w tym czasie izolować go od ludzi, aż nauczy się przebywać sam.
• Niech se chwile pojojczy – nie reaguj, daj mu lepiej na czas, w którym ma być sam jakiś gryzak, żeby pozytywnie skojarzył sobie bycie bez starych.
• Ucz samotności, kiedy szczyl jest zmęczony, po jakichś aktywnościach.
• Wspominałam, żeby oddychać?

Przypadek 2: pies niewylatany 

Nadmiar energii u psa powoduje stres, związny z brakiem możliwości jej spożytkowania. I nie chodzi tu tylko o wysiłek fizyczny, ale o nos, popęd, głowę i wszystko to, co pies robi, żeby tę energię zużyć. Co robić? 

• Zadaj sobie pytanie: czy odpowiednio zaspakajasz potrzeby swojego psa? Innych aktywności potrzebuje roczny owczarek, a innych 6 letni kundelek z małym popędem łowieckim. Nie, bieganie godzinę w kółko nie zmęczy Twojego psa odpowiednio. O tym, jakie aktywności wybrać, na pewno znajdziesz u nas nie jeden materiał.
• Pies z nadmiarem energii będzie próbował zaspokoić swoje potrzeby na własną łapę. Jeśli nabuzowany jak wstrząśniety browarek latem, wlezie do klatki, może szczekać, gryźć kraty, swój ogon i generalnie cudować. 
• Psa uczymy samotności, kiedy jest zmęczony – lepiej sobie skojarzy bycie samemu. To bardzo ważna informacja, zwłaszcza, dla przyklejonych na maxa burków!

Przypadek 3: pies zestresowany samotnością

Może to być na przykład starszy pies, którego adoptowaliście z fundacji czy schroniska, a który nigdy wcześniej nie przebywał sam, albo taki, który pierwszy raz znalazł się w sytuacji domowej, bo chwilę temu zabraliście go z łańcucha. Moja Luźno była dokładnie takim psem, kiedy ją adoptowałam. Jej największym problemem było to, że wychodziłam z innym psem z domu, a ona zostawała sama w klatce. Praca nad tym zajęła kilka tygodni, ale potem problem zniknął. Jak to zrobić?

• Zacznij od krótkich sesji i dużej ilości nagród.
• Jeśli nie pracowałeś/aś od początku to niestety przez pewien czas będzie nieprzyjemnie zarówno dla Ciebie, jak i niestety dla psa.
• Zabezpiecz przestrzeń tak, żeby pies nie miał okazji niszczyć. Zastanów się też, czy na pewno jest odpowienio zmęczony! To często największy problem.
• Daj czas – tylko czas nas wyzwoli!

Przypadek 4: mamisynek

Klasyczny przykład pieseczka sklejonego kropelką z właścicielem. Najczęściej niestety z wzajemnością. Wtedy problem nie leży wyłącznie po stronie psa, ale także człowieka. Jak działać? 

• Zacznij traktować swojego psa, jak psa.
• W pierwszym kroku postaraj się zwierzaka od siebie odseparować, w kolejnych kieruj się przykładami opisanymi powyżej.

Przypadek 5: psi senior lub pies chory

To zupełnie normalne, że psy chore czy stare, mogą odczuwać duży dyskomfort, nie mając swojego człowieka obok. Szczególnie, jeśli coś je boli. Nie bardzo jesteśmy w stanie zmienić czy wpłynąć na niektóre procesy, jak gojenie ran czy nieuniknione starzenie. Co zatem robić w takiej sytuacji? 

• W pierwszej kolejności zadbaj o stan zdrowia psa. Jeśli pies nie rozumie demencji i może na starość zacząć się stresować, że zostaje sam, nic z tym nie zrobimy. Możemy jedynie podarować mu odpowiednie wsparcie i opiekę.
• Nie zawsze mamy możliwość, aby zostać z psem w domu. Można wówczas znaleźć kogoś, kto może pracować zdalnie z naszego mieszkania i zająć się psim seniorkiem. Piesku trzeba zapewnić godną, przyjemną starość.

Samotność to nie (taka straszna) trwoga!

Jak widzicie, na każdą z wyżej wymienionych sytuacji (i na te niewymienione też), wpływają inne czynniki. Są to w dużej mierze nasze emocje i emocje psa, ale także pora dnia, przyzwyczajenia, psie stresy i wszystkie inne sprawy. Najważniejsze to znaleźć sposób i być w tym konsewkentnym. No i nie zapominać, że czas sam na sam ze sobą, jest naszemu burkowi tak samo potrzebny, jak nam samym!